جایگاه قطعنامه‌های مجمع عمومی سازمان ملل متحد در میان منابع حقوق بین‌الملل

هنگام بحث پیرامون منابع حقوقی بین‌المللی ذهن اکثر نویسندگان به سمت مادة 38 اساسنامه دیوان بین‌المللی دادگستری منعطف می‌شود. با توجه به جایگاه والای دیوان در عرصة حقوق بین‌الملل به‌عنوان نهادی قضایی متشکل از برجسته‌ترین حقوق‌دانان بین‌المللی این امر چندان خلاف واقع به نظر نمی‌رسد. بااین‌وجود بایستی اذعان داشت که این فهرست جنبه حصری نداشته و تنها به بیان منابع موردنیاز دیوان پرداخته است. در این نوشتار به تحلیل رابطه میان قطعنامه‌های مجمع عمومی و منابع ذکرشده در اساسنامه دیوان می‌پردازیم. با در نظر گرفتن ماده 38 اساسنامه دیوان ابتدا به جایگاه قطعنامه‌های مجمع عمومی در میان معاهدات و به تبع آن اعلامیه‌ها و توافق‌نامه‌های بین‌المللی خواهیم پرداخت و سپس سایر منابع یعنی عرف، اصول کلی حقوقی، دکترین و رویه قضایی را موردبحث قرار خواهیم داد. با توجه به اهمیت قاعده آمره، رابطه میان قطعنامه‌ها و این قاعده آخرین موضوعی است که در این قسمت به آن خواهیم پرداخت. لازم به ذکر است قاعده آمره خود منبع مستقلی محسوب نمی‌شود بلکه می‌تواند ریشه‌ای عرفی یا معاهده‌ای داشته باشد.